شخصی عصبی پیرو همه یا هیچ است،اگر با کسی دوست است زمانی این دوستی برایش خوشایند و لذت بخش است که همه وجود او را داشته باشد.
در غیر این صورت به محض اینکه گوشه ای از توقعاتش انجام نشود به علت احساس نا امنی او را دشمن خود می بیند با خودش عناد پیدا میکند با دیگران رفتار نامناسب می کند و به دنبال یک سری واکنش های نامتناسب عصبی،احساس مالکیت شدید وانحصار طلبی درش بوجود می اید.
این گروه افراد به دلایل مختلف روانی و با دلیل تراشهایی به ظاهر منطقی خود را گمراه میکنند تا عیب خود را نبینند و این واقعیتی است که ما هیچکس را به اندازه خودمان گول نمی زنیم